In mijn denken zou het fijn zijn dat ik een beeld of concept achterlaat waardoor ik in kleine dingen kan worden herinnerd. Kleine toevalligheden die in je verbeelding dan met die ander associeren. De vorm van iets, of een geur, of een beweging etc. Daar gaat dit gedicht over en het spel van een mooie najaarsfoto.

Overigens, vind u dit een mooi gedicht? Lees dan ook eens Hans Andreus “voor een dag van morgen”.