Afgelopen woensdag, 12 februari 2025, zal voor eeuwig in onze herinnering gekerfd blijven. We hebben ons zeer geliefde huisdier Spif helaas in moeten laten slapen. Zij was een wezenlijk deel van ons dagelijks leven, onze dagelijkse routine. Ze was onafscheidelijk van mijn lief, zij waren samen één. Haar sierlijke verschijning, de zachtheid van haar wollige vacht, het unieke gedrag van slapen en zitten en drinken uit de kraan, dat alles overgoten met zoveel liefde en aanhankelijkheid zullen we heel erg missen. Zo nadrukkelijk als zij aanwezig was, zo zoeken we nu naar de laatste plukjes vacht en geur om herinnering en fysiek contact te verenigen.

Deze week, 3 februari 2025 overleed het laatste paard van Cobi, ooit had ze er 21. Zij heeft een landje achter onze plot en we hebben regelmatig contact met deze sterke en authentieke vrouw. Over haar wijze van leven en geschiedenis kun je boeken vol schrijven…. Peewee kon niet meer, en moest inslapen. Een uur voordien registreer ik dat laatste uur om een herinnering vast te leggen voor Cobi.

Al luisterend naar de “nulde” van Bruckner leg ik de laatste hand aan een schilderij dat ik “van tijdloze waarde” noem. In dit werk zitten zoveel technieken om diepte in tijd, licht en effect te brengen dat ik er zeker 6 maanden over heb gedaan. Onderzoek maar eens in detail, en zie dan ook dat alles van oplichtende kwaliteit inderdaad van tijdloze waarde is.

September 2024 was het 200 jaar geleden dat Anton Bruckner werd geboren. Wat liet hij prachtige muziek na, niet alleen 10 symfonien maar ook geweldig koor- en orgelwerk. Het symfonische werk is zo bijzonder dat er prachtige interpretaties zijn gemaakt voor German Brass en voor duitse Jazz (Rausch). Ik liet mij inspireren en heb wat gespeeld met technieken om zijn relatief jonge beeld te vereeuwigen met de Oude Dom van Linz, waar hij orgel speelde, en de Wagner Tuba, die hij verwerkte in zijn symfonisch werk in adoratie van Wagner. Op de achtergrond de door Anton handgeschreven partituur van de vijfde.

September 2024 markeert de eerste maand van mijn pensionering, een nieuw hoofdstuk in mijn levensboek. Alles afwegende was pensionering het enige en juiste logische besluit, hoewel gevoel en emotie bij tijd en wijle iets anders zeiden. Nu besteed ik mijn tijd en verminderde energie aan mijn gezondheid, mijn kleine kringetje en bezigheden die mij gelukkig maken. Ik neem eens rustig een half jaar om te onderzoeken hoe ik de komende tijd, die mij nog gegeven is, ga doorbrengen. Eens kijken wat “The Academy of Life” mij nog te bieden heeft.

Afgelopen half jaar is er heel veel gebeurd, maar ik ben nog steeds bezig in Fresco en met gedichten schrijven. Komende winter pak ik de draad weer op met meer werk en dat ook publiceren. Bijgaand een van twee werken die ik eigenlijk gemaakt heb in herinnering aan mijn moeder die gek was op Pioenrozen.

We zijn geveld door Covid, uiteindelijk na jaren voorzichtigheid. Een kerst zonder smaak brengt je wel tot de essentie, en dat is niet kalkoen of gourmetten. Ik wens een ieder die de website bezoekt een fijne kersttijd en alvast een gelukkig 2024.

Mijn versie van Rothenburg ob der Tauber is gereed en is elders op de website te bewonderen. Het gaat in groot formaat het huis ergens sieren. Afgelopen zaterdag hebben Sha en ik Mahler 5 gehoord door het NNO. Wat een prachtige belevenis. Vandaar dat ik begonnen ben met een verbeelding van dat concert en een beetje donker / licht betekenis heb toegevoegd in deze donkere dagen voor kerst. We leven in een duistere wereld, in vele opzichten, maar er is veel lieflijks te herkennen in Mahler 5 en in dit schilderij in wording. Zal wel even duren voor dit klaar is, maar geen haast, ik geniet van het creatieve proces.

Het gouden schild rechts voor wordt nog vervangen door iets realistischer, en hier en daar moet ik de schaduw en kleur nog bijwerken. En ik zie er zelf wat raadselachtig jong met een te grote baard en mijn lief haar gezicht kan hier en daar nog wat beter. Maar, in de kern staat hier een heerlijke herinnering in 4K, met een groot aantal leuk genomen vrijheden natuurlijk. Over een maandje is het finale resultaat beschikbaar elders op de website. Raad maar eens waar deze herinnering was.

Aanvankelijk heet dit werk House Brook Knight. Woordgrapje thuis als we weer eens Beekridder eten. Ik houd van de sfeer, het licht en de historie in kerken. Daarom onze hal, die al iets religeus heeft in werkelijkheid, nu in de vorm van een  kerkomgang. Er is heel veel te beleven in dit werk. Wij zijn er, inclusief katten allemaal. Het huis is er , de tuin, het reizen, kunstobjecten en ouderboodschappen. Het licht, de vormen, de ontspannen katten, alles spreekt de harmonische sfeer die ik prettig vind. Weer een maand goed besteed in Fresco.

Onlangs viel een kwartje, zou je kunnen zeggen. Met een “collega” en vriend wandelden we een middag in het Drentsche Aa gebied en bespraken de ervaringen van zestigers in het werkzame leven. Hij zei, mooi om te zien hoe souverein je wordt sinds je een stap terug moet doen na je open hart operatie. Zo had ik het nog niet begrepen, maar het gaf me opeens meer ruimte in het hoofd en rust, eigen koers. Hier vereeuwigd in een wilde aardbei die net boven de Hedera op de grond uitsteekt in het vroege avondlicht, souverein. Ik ben best wel trots op dit werkje, vol detail, diepte en licht.

Een groot deel van de zomer heb ik gewerkt aan dit schilderij in olieverf (digitaal in Fresco). Na een storm bleek een van de rozenbogen gesneuveld. Gestut door een oude paal herstelt mijn lief de klimmers, het immer aanwezige  kniptangetje in de hand. Ik noem het werk Sharosa Magifica - beacon in a galaxy of flowers. In een bijna groteske setting van een virtuele “Pierik tuin”, met een ruime keuze aan planten uit onze tuin, staat zij omgeven door levensenergie die zij met liefde deelt met de tuin, onze katten en mij, bofferds zijn we.